श्रीब्रह्मचैतन्य गोंदवलेकर महाराज / Shree Brahmachaitanya Gondwalekar Maharaj

श्रीब्रह्मचैतन्य गोंदवलेकर महाराज / Shree Brahmachaitanya Gondwalekar Maharaj

एकोणिसाव्या शतकाच्या उत्तरार्धांत जे विख्यात महाराष्ट्रीय संत होऊन गेले त्यांच्यापैकीं श्रीब्रह्मचैतन्य तथा गोंदवलेकर महाराज हे एक होत. त्यांचा जन्म माघ सुद्ध द्वादशी शके १७६६ (इ.स्. १८४५) या दिवशी गोंदवले बुद्रुक या गांवी झाला. हे गांव सातारा जिल्ह्यांतील माण तालुक्यांत असून ते सातारा-पंढरपूर रस्त्यावर सातार्‍यापासून चाळीस मैलावर आहे. त्यांचे घराण्यांत विठ्ठलभक्ति व पंढरीची वारी असून पूर्वज सदाचार संपन्न व लौकिकवान होते. ते घरी थोडी शेती करून कुलकर्णीपणाचें काम करीत. श्रीमहाराजांचे मूळ नांव गणेश रावजी घुगरदरे. स्मरणशक्ति, चलाख बुद्धि, पुढारीपणा, निर्भय वृत्ति, एकांतप्रियता, रामनामाची आवड ह्या गोष्टी श्रीमहाराजांमध्यें लहानपणापासूनच होत्या. ते नऊ वर्षांचे असतांना गुरु शोधार्थ घर सोडून गेले. पण त्यांच्या वडिलांनी ते कोल्हापुरास आहेत असे कळल्यावर त्यांनी श्रीमहाराजांना घरी परत आणले. त्यांचे वयाच्या अकराव्या वर्षीं लग्न करण्यांत आले, परंतु त्यांचे प्रपंचांत चित्त रमेना, आणि ते लवकरच गुरुशोधार्थ पुन्हां घर सोडून निघून गेले. त्यांनी तत्कालीन प्रसिद्ध व अप्रसिद्ध अशा सत्पुरुषांच्या भेटी भेतल्या. पण त्यांच्या मनाचें समाधान झाले नाही. ते विशेषतः उत्तर भारतात गुरुशोधार्थ हिंडले. शेवटी श्रीरामदासस्वामींच्या परंपरेंतील एक थोर सत्पुरुष श्रीरामकृष्ण यांनी श्रीमहाराजांना दर्शन दिले आणि त्यांना नांदेड जवळील येहळेगांव या गावी श्रीतुकारामचैतन्य यांचेकडे जाण्याचा आदेश दिला.
पहा व्हिडिओ इतिहास 
या आदेशानुसार श्रीमहाराज श्रीतुकामाईंकडे गेले. तेथे नऊ महिने राहून त्यांनी एकनिष्ठेनें गुरुसेवा केली, आणि ते देहबुद्धिविरहित व पूर्ण ज्ञानी झाले. श्रीतुकामाईंनी त्यांचे 'ब्रह्मचैतन्य' असे नांव ठेवलें, आणि गृहस्थाश्रमी राहून लोकांना भक्तिमार्गाला लावण्याची आज्ञा केली.

सद्‍गुरूंच्या आज्ञेप्रमाणे श्रीमहाराजांनी हजारों लोकांना रामभक्तीला लावलें. त्यांचे शिष्य-प्रशिष्य विशेषतः मध्यमवर्गीय असून ते महाराष्ट्र व कर्नाटकांत बहुसंख्य असून उत्तर हिंदुस्थानांतही आहेत. त्यांची प्रथम पत्‍नी वारल्यानंतर त्यांनी जन्मांध मुलीशी लग्न केलें. त्यांनी आपल्या घरीं आणि इतरत्र अनेक ठिकाणीं श्रीराममंदिरांची स्थापना करून उपासनेची केंद्रें निर्माण केली.

त्यांनी असंख्य लोकांना व्यसनें, दुराचरण, दुरभिमान, संसारचिंता यांपासून सोडविले. कौटुंबिक कलह मिटवून अनेकांचे संसार सुखाचे केले. यासाठी त्यांनी व्यक्तिगत उपदेश, प्रवचनें व भजनकीर्तनें यांचा उपयोग केला. त्यांचा लोकसंग्रह फार मोठा होता. त्यांनी गोरगरीबांना आधार दिला. दुष्काळग्रस्तांना काम पुरवून अन्न दिले. गोरक्षण, अन्नदान, भावी काळांत मार्गदर्शक ठरतील असे उद्योग, वैदिक अनुष्ठानें, नामजप, भजनसप्ताह, तीर्थयात्रा करून प्रापंचिकांना परमार्थाला लावलें. आधुनिक सुशिक्षितांमधील अश्रद्धा घालवून त्यांच्यामध्येंही धर्माबद्दल व भक्तीबद्दल आदर उत्पन्न केला. अशा रीतीनें लोकांमध्यें धर्मजागृति केली. नामस्मरण हें सर्वश्रेष्ठ साधन आहे असें त्यांनी कळकळीनें व बुद्धीला पटेल अशा रीतीनें सांगितलें. वासनारहित झालेल्या त्यांच्याकडून अनेक चमत्कार घडले हें जरी खरें, तथापि पापी लोकांना त्यांनी सन्मार्गाला लावलें हा त्यांचा सर्वांत मोठा चमत्कार म्हणतां येईल. लोकांना नामस्मरणाच्या मार्गाला लावून प्रपंच व परमार्थ यांचे मधुर मीलन कसें करावें हें शिकविण्यासाठीं त्यांनी आमरण खटाटोप केला, आणि मार्गशीर्ष वद्य दशमी शके १८३५ (२२ डिसेंबर १९१३) या दिवशीं गोंदवलें मुक्कामी त्यांनी देह ठेवला.

[ श्रीब्रह्मचैतन्य महाराज कृत ॥ अमृतघुटका ॥ या पुस्तिकेवरून ]
_____________________________________________________

English Translation- 

(Please read the important instructions which are at the bottom before reading the translation.)

Shree Brahmachaitanya Gondwalekar Maharaj
Shree Brahmachaitanya Gondwalekar Maharaj is one of the renowned Maharashtrians, who came in the second half of the nineteenth century. He was born in the village of Budruk on the day of Magha Suddha Dwadashi, Shake 1766 (1845). This village is in Maan talukas of Satara districts and it is on forty-seven miles from Satara on Satara-Pandharpur road. Their families are Vitthalbakti and Pandharvi Vari, whose ancestors were rich and folk. He worked with a little farming and worked with Kulkarni. The original name of Shri Maharaj is Ganesh Ravji Ghujradare. Remembrance, intelligence, leadership, fearlessness, secrecy, relinquishment of Ramnama were in this way only from his childhood. When he was nine years old, the Guru left the house for the seeker. After knowing that his father was from Kolhapur, he brought the Maharaj back home. They were married at the age of eleventh, but their attentions were Chitt Ram Ramana, and they soon left the house again with Gurushodhartha. He also falsely received such good and famous gifts of the then famous. But their mind was not satisfied. He was particularly interested in north India. Finally Shri Ramdas Swami's great grandfather, Shri Ramkrishna, appealed to Shri Maharaj and ordered him to go to Shri Sukkam Chemateya in the village of Yehalgaon near Nanded.

 According to this order, Shri Maharaj went to Shri Sutkamai. He stayed there for nine months and started loneliness, and he became completely uninhabited and full knowledgeable. Srimatkamai named him 'Brahma Chaitanya', and ordered the people to stay in the house of devotion.

According to the orders of the master, Shri Maharaj imposed thousands of people on Ram Bhakti. Their pupils - especially the middle class - have a majority in Maharashtra and Karnataka and they are also in North India. After marrying their first wife, they got married to their daughter-in-law. He established Sriram Mandir at his home and elsewhere and established centers of worship.

He rescued innumerable people from addictions, misdeeds, degradation and worldly intervention. By eliminating family discord, many people have made peace with many. For this, he used personal preaching, discourses and hymns. Their public collection was very big. They supported the poor. Provided food to the drought-hit people. Industry, Vedic rituals, Namazap, Bhajan Saptah, pilgrimage, pilgrimage for the people of Gorakhdan, Annadaan, in future. Due to the inherent disregard of modern education, they also respected religion and devotion among them. In such ways, people have spread religious beliefs among the people. It is best to remember that remembering is the best tool that they can convey to their heart and mind. Many miracles have happened in their absence, though they may be called sinners, however, they can be called their greatest miracle. In order to teach people how to make people happy and celebrate Parmarth by putting their names on the path of Namasraman, they rebuked Gondwale, and on 1835 (22nd of December 1913) on the date of Dasheshshi V.

(Important Notice- We are trying to improve translations in English. If there are any suggestions, mistakes, changes, please send us an email to oacnagar@gmail.com This is not intended to hurt anyone's feelings.)

(महत्वपूर्ण सूचना - आम्ही इंग्रजीत भाषांतर सुधारण्याचे प्रयत्न करत आहोत. काही सूचना, चुका, बदल असतील तर आम्हाला oacnagar@gmail.com या इमेल वर पाठवाव्यात. यामागे कुणाच्याही भावना दुखावण्याचा हेतू नाही.)