दिल्लीचा वजीर "मोहम्मद खान बंगेश" छत्रसाल बुंदेल्यावर चालून आला. तेव्हा त्याच्या समोर छत्रसालला शरणागती पत्करावी लागली. बंगेश हा औरंगजेबाच्या हाताखाली शिकलेला असल्याने शिस्त व चिकाटी हे गुण त्यात पुरेपूर उतरले होते. त्याने ८० वर्षांच्या छत्रसालला छावणीत बंदिस्त केले. मात्र छत्रसाल बुंदेला बंगेशचे बारसे जेवला होता, आपण शरण आलोय असे भासवून त्याने हेरांमार्फत बाजीरावाला एक पत्र पाठवले. कारण दिल्लीला ताळ्यावर आणेल असा तोच एकच परमप्रतापी पुरुष भारतात होता. "जग द्वै उपजे ब्राह्मण, भृगु औ बाजीराव। उन ढाई रजपुतियां, इन ढाई तुरकाव॥" - याचा अर्थ जगात २ ब्राह्मण नावाजले गेले. एक परशुराम ज्याने - उन्मत्त क्षत्रिय सत्ताधीशांना बुडविले, तर दुसरा बाजीराव पेशवा ज्याने तुर्कांची तीच स्थिती केली. याच पत्रात त्याने "जो गति ग्राह गजेंद्र की सो गति भई जानहु आज॥ बाजी जात बुंदेल की राखो बाजी लाज॥ असा "गजन्तमोक्षाचा" हवाला देऊन बाजीरावाकडे मदतीची याचना केली. पत्र मिळाल्यावर टाकोटाक ३५-४० हजारांची फौज घेउन खुद्द बाजीराव, मोहम्मद खान बंगेशवर चालून गेला. ही हालचाल इतकी त्वरेने केली की बाजीराव धडकेपर्यंत मोहम्मद खान बंगेशला काहीच समजले नाही. बेसावध बंगेश एका गढीत अडकला. बाजीरावाच्या झंझावातापुढे मोगल हैराण झाले. या मदतीने खुश होउन छत्रसालने वार्षिक बत्तीस लाखाचे उत्पन्न असलेला मुलूख बाजीरावास नजर केला. इतकेच नव्हे तर आपल्या अनेक राण्यांपैकी एकीची मुलगी "मस्तानी" बाजीरावास दिली.
मस्तानी ही काही राजनर्तकी नव्हे. ती बुंदेलखंडातील छत्रसाल राजाची कन्या. हा राजा हिंदू. त्याला मुस्लीम राणीपासून झालेली मस्तानी ही कन्या. तेव्हा ती अनौरसही नाही. छत्रसाल हा प्रणामी पंथाचा. हा पंथ सेक्युलर विचारांचा. त्या प्रभावाखाली मस्तानी लहानाची मोठी झाली.. त्यामुळेच ती नमाजही पढते आणि कृष्णाची पूजाही करते. उत्तर हिंदुस्थानी संस्कृतीनुसार ती नृत्यकुशल आहे. कृष्णाची भजने गात ती नाचते. याचा अर्थ ती कोठ्यावर बसणारी कलावंतीण वा वारयोषिता नव्हती. (Source)
पेशव्यांच्या सर्वच स्त्रिया सुंदर असल्या तरी मस्तानीचे लावण्य अभूतपूर्व होते. तिची त्वचा इतकी पातळ होती की विड्याच्‍या पानाचा रस गिळताना तो तिच्या गळ्यातून ओघळताना दिसे.
कर्मठ ब्राह्मणांनी मस्तानी मुसलमान असल्याने बाजीरावावर बहिष्कार घातला होता, पण बाजीरावाचा दराराच जबर होता, त्याने कोणालाच जुमानले नाही. त्याने मस्तानीकरीता शनिवारवाड्यातच महाल बांधून घेतला होता.
मस्तानी ही एक बुंदेल स्त्री होती. ती थोरले बाजीराव पेशवे यांच्याशी लग्न करून पुण्यात आली आणि बाजीरावांच्या मृत्यूनंतर त्या धक्क्याने इ.स. १७४० साली हे जग सोडून गेली. त्यांना समशेर बहादुर नावाचा मुलगा होता. ती नृत्य, गायन, तलवार, तिरंदाजी यात मस्तानी प्रवीण होती. त्याचबरोबर संत कबीर, संत मीराबाई, मस्ताना, केशवदास, तुलसीदास या संतांचे साहित्य तिला मुखोद्गत होते. उर्दू साहित्याचा, कुराणाचाही तिने अभ्यास केला होता.
मस्तानीचा मृत्यू इ.स.१७४० मध्ये, पेशवे बाजीराव २७ फेब्रुवारी १७४० रोजी नासिरजंग विरुद्ध लढाई जिंकून मुंगीपैठण येथे तह झाला. तहात नासिरजंगने हंडिया व खरगोण हे बाजीरावांना दिले. त्याचीच व्यवस्था लावण्यासाठी ३० मार्च रोजी बाजीराव खरगोणला गेले. या स्वारीत अचानक प्रकृती बिघडून, नर्मदा तीरावर रावेरखेडी या गावी विषमज्वराने २८ एप्रिल १७४०(वैशाख शुद्ध शके १६६२) रोजी पहाटे थोरले बाजीराव वारले. त्या धक्क्याने मस्तानीने विष प्राशन करून तिने आपल्या प्राणाची आहुती दिली.
तिचे समाधीस्थळ पाबळ गाव हे पुण्याजवळ आहे. त्यालाच आता "मस्तानी समाधिस्थळ" म्हणून ओळखले जाते. समाधीची काळजी मस्तानीचे वंशज मोहम्मद इनामदार ह्यांच्याकडून घेतली जाते. (Source)
Web Title : Mastani
The Delhi Wazer "Mohammed Khan Bangesh" came under the Chhatrasal Bundel king. When the Chhatrasaraja had to surrender before him. Since Bangesesh learned through Aurangzeb's hands, the quality of discipline and perseverance came down to this level. He seized 80-year-old Chhatrasal in a camp. He sent a letter to Bajirao, asking him to surrender. That is why there was only one supreme person in India who would bring Delhi to power. "The world is born of Brahmin, Bhrigu and Bajirao, those two and half rajputs, these two dusk tricks." This means that there are 2 Brahmins in the world. One Parasurama who was immersed in the Kshatriya rulers, and the second Bajirao Peshwa, who made the same condition of Turks. In the same letter, he said, "The speed at which Gajendra Sadh Pramukh Bhai Jahan was born today." After receiving the letter, Bajirao and Mohammad Khan went to Bangheesh after receiving the letter. Soon it was too late that Bajirao did not understand anything till Bajirao, and he was caught in a fort. And others. With the help of this happy mean Chhatrasal gave him thirty-two lakh annual income of the district Baji. Baji Rao and gave him his own daughter, "Mastani"
Mastani is not a politician. She is the daughter of Chhatrasal Raja of Bundelkhand. This King is Hindu He is the daughter of Mastani from the Muslim queen. It is not even wrong. Chhatrasal is a system of systematic tradition. This sect secular thought. Under the influence of Mastani, he grew up, so he read Namaz and also worshiped Krishna. According to posthumous culture, it is a dance skill. He dances in praise of Krishna. This does not mean that there was no artistic or satire on the corner.
Though all the women of Peshwa were beautiful, the majesty of Mastani was phenomenal, though. Her skin was so thin that when she swallowed the juice of a leaf in the leaf, she could see it rolling over her neck.
Bajrirav was forced to boycott Bajirao because he was a Mastani Muslim by boycott Brahmins, but he did not spare anyone. He had built a mansion in Shaniwarwada for the Mastani.
Mastani was a Bundel woman. He got married to the eldest Bajirao Peshwa and came to Pune and after the death of Bajirao, in 1740, Mastani left the world. He had a son named Samsher Bahadur. Mastani was skilled in dancing, singing, swords, and archery. In addition, she was inspired by the material of Saint Kabir, Saint Meerabai, Mastana, Keshavdas and Tulsidas. She had studied Urdu literature, Quran too.
Mastani's death: In 1740, Peshwa Bajirao secured the battle against Nasirajang on 27 February 1740, at Munic taluka, Paithan. In this, Nasirjang handed Handiya and Khargon to the Bajirao. On March 30, Bajirao went to Khargon to make arrangements for him. In the wake of this accident, the typhoid in the village of Ravarkhhedi, on the banks of the Narmada river, was killed on 28th April 1740 (Vaishakh Pure Shaka 1662). With that shaking, Mastani hung his venom and left his life. Her Samadhi site is near Pabal village in Pune. He is now known as "Mastani Samasthya Sthal". The care of Samadhi is taken from the descendants of Mastani Mohammed Inamdar.
मस्तानी ही काही राजनर्तकी नव्हे. ती बुंदेलखंडातील छत्रसाल राजाची कन्या. हा राजा हिंदू. त्याला मुस्लीम राणीपासून झालेली मस्तानी ही कन्या. तेव्हा ती अनौरसही नाही. छत्रसाल हा प्रणामी पंथाचा. हा पंथ सेक्युलर विचारांचा. त्या प्रभावाखाली मस्तानी लहानाची मोठी झाली.. त्यामुळेच ती नमाजही पढते आणि कृष्णाची पूजाही करते. उत्तर हिंदुस्थानी संस्कृतीनुसार ती नृत्यकुशल आहे. कृष्णाची भजने गात ती नाचते. याचा अर्थ ती कोठ्यावर बसणारी कलावंतीण वा वारयोषिता नव्हती. (Source)
पेशव्यांच्या सर्वच स्त्रिया सुंदर असल्या तरी मस्तानीचे लावण्य अभूतपूर्व होते. तिची त्वचा इतकी पातळ होती की विड्याच्‍या पानाचा रस गिळताना तो तिच्या गळ्यातून ओघळताना दिसे.
कर्मठ ब्राह्मणांनी मस्तानी मुसलमान असल्याने बाजीरावावर बहिष्कार घातला होता, पण बाजीरावाचा दराराच जबर होता, त्याने कोणालाच जुमानले नाही. त्याने मस्तानीकरीता शनिवारवाड्यातच महाल बांधून घेतला होता.
मस्तानी ही एक बुंदेल स्त्री होती. ती थोरले बाजीराव पेशवे यांच्याशी लग्न करून पुण्यात आली आणि बाजीरावांच्या मृत्यूनंतर त्या धक्क्याने इ.स. १७४० साली हे जग सोडून गेली. त्यांना समशेर बहादुर नावाचा मुलगा होता. ती नृत्य, गायन, तलवार, तिरंदाजी यात मस्तानी प्रवीण होती. त्याचबरोबर संत कबीर, संत मीराबाई, मस्ताना, केशवदास, तुलसीदास या संतांचे साहित्य तिला मुखोद्गत होते. उर्दू साहित्याचा, कुराणाचाही तिने अभ्यास केला होता.
मस्तानीचा मृत्यू इ.स.१७४० मध्ये, पेशवे बाजीराव २७ फेब्रुवारी १७४० रोजी नासिरजंग विरुद्ध लढाई जिंकून मुंगीपैठण येथे तह झाला. तहात नासिरजंगने हंडिया व खरगोण हे बाजीरावांना दिले. त्याचीच व्यवस्था लावण्यासाठी ३० मार्च रोजी बाजीराव खरगोणला गेले. या स्वारीत अचानक प्रकृती बिघडून, नर्मदा तीरावर रावेरखेडी या गावी विषमज्वराने २८ एप्रिल १७४०(वैशाख शुद्ध शके १६६२) रोजी पहाटे थोरले बाजीराव वारले. त्या धक्क्याने मस्तानीने विष प्राशन करून तिने आपल्या प्राणाची आहुती दिली.
तिचे समाधीस्थळ पाबळ गाव हे पुण्याजवळ आहे. त्यालाच आता "मस्तानी समाधिस्थळ" म्हणून ओळखले जाते. समाधीची काळजी मस्तानीचे वंशज मोहम्मद इनामदार ह्यांच्याकडून घेतली जाते. (Source)
Web Title : Mastani
English Translation-
(Please read the important instructions which are at the bottom before reading the translation.)
MastaniThe Delhi Wazer "Mohammed Khan Bangesh" came under the Chhatrasal Bundel king. When the Chhatrasaraja had to surrender before him. Since Bangesesh learned through Aurangzeb's hands, the quality of discipline and perseverance came down to this level. He seized 80-year-old Chhatrasal in a camp. He sent a letter to Bajirao, asking him to surrender. That is why there was only one supreme person in India who would bring Delhi to power. "The world is born of Brahmin, Bhrigu and Bajirao, those two and half rajputs, these two dusk tricks." This means that there are 2 Brahmins in the world. One Parasurama who was immersed in the Kshatriya rulers, and the second Bajirao Peshwa, who made the same condition of Turks. In the same letter, he said, "The speed at which Gajendra Sadh Pramukh Bhai Jahan was born today." After receiving the letter, Bajirao and Mohammad Khan went to Bangheesh after receiving the letter. Soon it was too late that Bajirao did not understand anything till Bajirao, and he was caught in a fort. And others. With the help of this happy mean Chhatrasal gave him thirty-two lakh annual income of the district Baji. Baji Rao and gave him his own daughter, "Mastani"
Mastani is not a politician. She is the daughter of Chhatrasal Raja of Bundelkhand. This King is Hindu He is the daughter of Mastani from the Muslim queen. It is not even wrong. Chhatrasal is a system of systematic tradition. This sect secular thought. Under the influence of Mastani, he grew up, so he read Namaz and also worshiped Krishna. According to posthumous culture, it is a dance skill. He dances in praise of Krishna. This does not mean that there was no artistic or satire on the corner.
Though all the women of Peshwa were beautiful, the majesty of Mastani was phenomenal, though. Her skin was so thin that when she swallowed the juice of a leaf in the leaf, she could see it rolling over her neck.
Bajrirav was forced to boycott Bajirao because he was a Mastani Muslim by boycott Brahmins, but he did not spare anyone. He had built a mansion in Shaniwarwada for the Mastani.
Mastani was a Bundel woman. He got married to the eldest Bajirao Peshwa and came to Pune and after the death of Bajirao, in 1740, Mastani left the world. He had a son named Samsher Bahadur. Mastani was skilled in dancing, singing, swords, and archery. In addition, she was inspired by the material of Saint Kabir, Saint Meerabai, Mastana, Keshavdas and Tulsidas. She had studied Urdu literature, Quran too.
Mastani's death: In 1740, Peshwa Bajirao secured the battle against Nasirajang on 27 February 1740, at Munic taluka, Paithan. In this, Nasirjang handed Handiya and Khargon to the Bajirao. On March 30, Bajirao went to Khargon to make arrangements for him. In the wake of this accident, the typhoid in the village of Ravarkhhedi, on the banks of the Narmada river, was killed on 28th April 1740 (Vaishakh Pure Shaka 1662). With that shaking, Mastani hung his venom and left his life. Her Samadhi site is near Pabal village in Pune. He is now known as "Mastani Samasthya Sthal". The care of Samadhi is taken from the descendants of Mastani Mohammed Inamdar.
(Important Notice- We are trying to improve translations in English. If there are any suggestions, mistakes, changes, please send us an email to oacnagar@gmail.com This is not intended to hurt anyone's feelings.)
(महत्वपूर्ण सूचना - आम्ही इंग्रजीत भाषांतर सुधारण्याचे प्रयत्न करत आहोत. काही सूचना, चुका, बदल असतील तर आम्हाला oacnagar@gmail.com या इमेल वर पाठवाव्यात. यामागे कुणाच्याही भावना दुखावण्याचा हेतू नाही.)
टिप्पणी पोस्ट करा